بررسی پراکندگی سلول های ایمنی در بافت رحم و طحال موش های باردار نژاد NMRI

حاملگی به عنوان یک پدیده ایمونولوژیک دارای خصوصیات منحصر به فردی است که میان کنش بین سلول های ایمنی مادر و جنین نه تنها موجب آسیب به جنین نمی شود بلکه لازمه رشد و تکامل جنین است. از آنجا که عملکرد سلول های ایمنی رحم در موفقیت بارداری از اهمیت بسزایی برخوردار است و بسیاری از سقط های خود به خودی با نقایص ایمونولوژیک ارتباط دارد. شناختن سلول های ایمنی، پراکندگی این سلول ها در بافت رحم و مکانیسم های ایمنی دخیل در ایجاد تحمل طبیعی به یک آلوگراف (جنین) ضروری به نظر می رسد.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی-تحلیلی می باشد. در این مطالعه پراکندگی سلول های مختلف ایمنی در دو بافت طحال و رحم در موش های باردار نژاد NMRI با استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال، آنزیم HRP، آنزیم آلکالین فسفاتاز و نهایتا ظهور رنگ در سلول های دارای مارکرهای موردنظر در قالب رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی بررسی شد.. از آزمون غیر پارامتریک Wilcoxon برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شده است.
یافته های حاصل از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی های مختلف نشان داد که بین دو بافت طحال و رحم از نظر جمعیت سلول های CD11c+، CD11b+، CD86+ و+ MHC-II تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین پراکندگی سلول های ایمنی در نواحی مختلف بافت طحال و رحم متفاوت است.
الگوی پراکندگی متفاوت سلول های ایمنی در بافت رحم نسبت به بافت طحال بیانگر اهمیت و نقش ایمنی مخاطی رحم در حفظ جنین و پیشبرد حاملگی موفق می باشد. همچنین حضور سلول های ایمنی در نواحی مشخص باعث ممانعت از پاسخ های مخرب سیستم ایمنی بر ضد جنین می گردد.