بررسی رابطه بین تفکیک اراضی شهری و کیفیت فضاهای شهری در

توسعه های جدید شهری با الگوی تفکیکی شطرنجی خشک و بدون توجه به کیفیت فضاهای شهری و کیفیت زندگی ساکنین شکل گرفته اند. در توسعه های جدید بی توجهی به جنبه های کیفی فضایی سبب کاهش کیفیت محیط انسان ساخت شده است. علاوه بر الگوی شطرنجی، الگوهای دوربرگردان و ترکیبی (دوربرگردان- شطرنجی) نیز از الگوهای تفکیکی در توسع ه های جدید شهری است که م یتوانند با رعایت اصول طراحی شهرک های جدید جایگزین الگوی شطرنجی شوند. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین تفکیک اراضی شهری و کیفیت فضاهای شهری در توسع ه های جدید شهری است. در این پژوهش با مطالعه نمونه های موفق توسع ه های جدید در کشورهای دیگر و مورد مطالعه قرار دادن سه الگوی تفکیکی شطرنجی، دوربرگردان و ترکیبی (شطرنجی- دوربرگردان) که در ایران از الگوهای تفکیکی رایج هستند، تلاش بر این است تا با مقایسه الگوهای تفکیکی پیشنهادهایی در جهت طراحی الگوهایی داده شود که در آن ها کیفیت فضاهای شهری مطلوب و قابل قبول گردند. نوع روش تحقیق کیفی است و به صورت توصیفی- تحلیلی و از طریق مطالعه متون و اسناد موجود و مطالعات میدانی انجام پذیرفته شده است. نمونه های موردی و الگوهایی از تفکیک اراضی در کشورهای گوناگون با توجه به نوع مناطق آنها و تنوع در تفکیک اراضی آن ها بررسی می شود. بررسی نمونه های موردی از طریق مشاهده مستقیم و غیر مستقیم (پرسشنامه) است. الگوهای تفکیکی قطعات و معیارهای کیفیت فضاهای شهری مورد بررسی قرار گرفته است و این معیارها در نمونه های موفق جهانی و نمونه های مورد مطالعه مورد بررسی قرار گرفته و پیشنهادهایی برای ارائه الگوهای تفکیکی مطلوب ارائه خواهد شد. با مطالعه نمونه موردی به این نتیجه دست یافتیم که کیفیت فضاهای شهری در سه الگوی دوربرگردان، شطرنجی و دوربرگردان- شطرنجی یکسان نیست و براساس مطالعات میدانی کیفیت فضاهای شهری در الگوی دوربرگردان- شطرنجی مطلوب تر از دو الگوی دیگر است.