بررسی خودسنجی رعایت اخلاق حرفه ای در بین اساتید بالینی دانشکده پزشکی شیراز

حرفه گرایی یکی از مطرح ترین عناوین در اخلاق پزشکی است که در این میان آموزش دهندگان یا اساتید نقش به سزایی در آموزش و سنجش آن ایفا می کنند. هدف از طراحی این مطالعه بررسی و سنجش اخلاق حرفه ای در اساتید دانشکده پزشکی به روش خودسنجی می باشد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی می باشد. جمعیت مورد مطالعه شامل 122 نفر از اساتید دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز می باشد که به طور تصادفی انتخاب شده اند. به منظور بررسی و مقایسه نظرات خودسنجی اساتید در گروه های آموزشی داخلی، جراحی، کودکان، زنان، پوست و روانپزشکی، پرسشنامه ای اقتباس شده از نمونه خارجی پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. پرسشنامه ها توسط آنها به روش خودسنجی تکمیل گردید. داده ها پس از جمع آوری، به کمک نرم افزار آماری SPSS 13 و با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها نشان داد که به طور کلی اساتید بخش های مختلف توانمندی خود را در زمینه حرفه گرایی 4/79% در حد عالی و 4/20% در حد قابل قبول و 2/0% در حد غیر قابل قبول ارزیابی نمودند. اساتید مورد پژوهش در بخشهای مختلف، توانمندی خود را در حیطه های قابلیت اطمینان و اعتماد، احساس مسئولیت در برابر بیمار و احساس مسئولیت در برابر دانشجویان، احترام به دیگران، همکاری و تشریک مساعی با همکاران و دانشجویان؛ عالی و در حیطه های قوه ابتکار و ابداع در ارائه درمان و مهارت های سازماندهی و مدیریتی غیر قابل قبول ارزیابی نمودند.
بر اساس یافته های این پژوهش توجه به حرفه گرایی در گروه های مختلف آموزشی مشهود می باشد. هر چند در برخی از حیطه ها مانند مهارت رهبری، همکاری و تشریک مساعی و مهارتهای سازمانی و مدیریتی، مداخلات آموزشی و فرهنگی موثر لازم است.