بازیافت مکانیکی پلی وینیل کلرید- بخش اول

پلی وینیل کلرید (PVC) از جمله پلیمرهای شناخته شده و بسیار پرمصرف است. این پلاستیک سومین پلیمر مصرفی در جهان پس از پلی اتیلن و پلی پروپیلن به شمار می رود. PVC دارای خواص خوبی چون آسانی فراورش، دوام و در دسترس بودن به اشکال مختلف، سبکی وزن و پایداری ابعادی، خنثی بودن از نظر شیمیایی با خواص عایقی و نفوذناپذیری خوب و ارزانی در مقایسه با چوب، آلومینیم، آهن، سیمان، شیشه و ABS کاربردهای گسترده روزافزونی یافته است. PVC در کشاورزی، ساختمان، مصارف خانگی، انواع بست هبندی های تجاری و خانگی، وسایل اداری، تسم هنقاله ها، مصارف پزشکی، محصولات پوشش دار، خودرو و تجهیزات و وسایل برقی کاربرد دارد. از آنجا که بیشترین مصرف PVC در صنعت ساختمان و برای کاربردهای با طول عمر 40 - 20 سال طراحی می شوند، بازیافت این پلاستیک با توجه به خطرناک بودن محصولات جانبی تولید و دفع آن مواد نظیر دیوکسین ها نیازمند توجه است. روش های بازیافت PVC را می توان به دو گروه عمده مکانیکی و شیمیایی دسته بندی کرد. دو روش عمده در بازیابی مکانیکی مبتنی بر فرایند Solvay و Geon است. در این مقاله، روش های کاهش اندازه، جداسازی و نیز بازیافت مکانیکی ضایعات PVC عمده موجود از قبیل لوله، بطری، روکش کابل و سایر کاربردها به تفصیل ارائه می شود.