نا امنی غذایی و برخی عوامل اجتماعی اقتصادی موثر در زنان مبتلا به سندروم متابولیک

نا امنی غذایی به عنوان فراهمی محدود غذای کافی در همه اوقات برای یک زندگی فعال تعریف می شود. هدف این مطالعه بررسی وضعیت نا امنی غذایی و برخی عوامل اجتماعی اقتصادی در زنان مبتلا به سندروم متابولیک بود.
این مطالعه مقطعی روی 130 زن 60-30 ساله مبتلا به سندروم متابولیک مراجعه کننده به درمانگاه های دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1390 انجام شد. مشخصات عمومی و وضعیت نا امنی غذایی به ترتیب با استفاده از پرسش نامه های عمومی و امنیت غذایی خانوار 18 گویه ای سازمان کشاورزی ایالت متحده آمریکا بررسی شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای، تست تی و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند.
میزان شیوع نا امنی غذایی در جمعیت مورد مطالعه 2/69 درصد بود. رگرسیون لجستیک نشان داد متغیر های مستقل نهایی موثر بر نا امنی غذایی در زنان مبتلا به سندروم متابولیک؛ سطح اقتصادی خانوار، بعد خانوار و میزان درآمد بودند(05/0>p).
با توجه به درصد بالای نا امنی غذایی در زنان مبتلا به سندروم متابولیک، احتمالا کاهش ناامنی غذایی با کاهش سندروم متابولیک مرتبط می باشد، لذا ضروری است به کاهش ناامنی غذایی در جامعه به ویژه زنان توجه ویژه شود.