ضمان از دین مجهول

طبق نظر مشهور فقی هان امامیه، ضامن میتواند بیآنکه به میزان دین مضمونعنه(بدهکار) آگاهی داشته باشد از آن ضمانت کند، حتی اگر مقدار آن فراتر از حد تصور او باشد. قانون مدنی نیز به تبعیت از نظر مشهور فقی هان امامیه در ماده 694 به عدم اشتراط علم ضامن به مقدار و اوصاف و شرایط دینی که ضمانت آن را مینماید، تصریح کرده است. در مقابل مخالفان به ادلهای چون نفی غرر و عدم صحت التزام به مال در صورت جهل استناد کردهاند. در این نوشتار ادله قایلین به بطلان مورد بررسی قرار گرفته و رد شده و قول به صحت ضمان از دین مجهول اثبات شده است.
فقی هان قایل به صحت ضمان از دین مجهول، آن را مشروط به امکان معلوم ساختن دین پس از عقد ضمان دانستهاند و در فرضی که آگاهی به میزان دین ممکن نباشد، به بطلان ضمان از دین مجهول حکم کردهاند. در این جستار ضمن پذیرش اصل این شرط، نظر فقی هان و قانونگذار مبنی بر بطلان ضمان از دین مردد و مبهم مورد نقد واقع شده است. از این رو پیشنهاد حذف فراز دوم از ماده 694 قانون مدنی داده شده است.