بررسی اثرات کمانش گیرها در جلوگیری از انتشار دینامیکی کمانش در خطوط لوله دریائی

یک خط لوله از جمله سازه هایی می باشد که در طراحی آنها معمولا پایداری، نقش مهمی را ایفا می کند. به علت اعمال نیروی بیش از حد به نقطه ای از لوله، احتمال وقوع کمانش موضعی وجود دارد. یکی از راه هایی که بتوان مطمئن شد که کمانش در اثر ایجاد خرابی موضعی انتشار نمی یابد، نصب متوالی کمانش گیرها در طول خط لوله است، که باعث می شود کمانش منتشر شده، تنها در فاصله بین دو کمانش گیر باقی بماند. فاصله بین دو کمانش گیر معمولا به صورت سعی و خطا (مثلا در طول مراحل تعمیر) تعیین شده و معمولا بین 240-90 متر متغیر است. در تحلیل های غیرخطی، هر دو رفتار غیرخطی هندسی و مصالح منظور شده است. فاصله بین کمانش گیرها با در نظرگیری نسبت های مختلف قطر به ضخامت لوله (D/t)، ضخامت کمانش گیر به ضخامت لوله (h/t) و طول کمانش گیر به قطر لوله (L_a/D) در فشارهای مختلف (شامل فشار گذر کمانش از کمانش گیر و فشار توقف کمانش) تعیین گردیده است.