اثر روش های فیزیکوشیمیایی اصلاح سطح زیرکونیا بر استحکام باند سمان رزینی: مرور مقالات

زیرکونیوم اکساید به عنوان ماده سرامیکی دارای استحکام بالا، در دهه های اخیر مورد توجه ویژه ای قرار گرفته است. با این وجود برخلاف برتری های مکانیکی، این ماده به دلیل ماهیت خنثی و مقاومت در برابر عوامل شیمیایی، اتصال ضعیفی به سوبستراهای مختلف اعم از سنتتیک و بافت ها برقرار می کند و در بهبود روش های باندینگ، برای گیر بیشتر، جلوگیری از ریزنشت و افزایش مقاومت به شکست ترمیم حائز اهمیت است.
مرور مقالات: از زمان معرفی این ماده، روش های اصلاح سطح متعددی جهت افزایش استحکام باند سمان های رزینی مورد بررسی قرارگرفته اند. برخی از این روش ها عبارتند از: روش های سایش سطح از جمله ابریژن توسط ذرات، سایش توسط فرز و کاغذهای ساینده، پوشش تریبوشیمیایی سیلیکا، روش های silicoating، glass micropearls، استفاده از glaze، selective infiltration etching، اچ داغ و استفاده از مونومرهای فسفات استر؛ که در این مقاله مرور می شوند.

با وجود مطالعات گسترده، هیچ روش درمانی خاصی به عنوان پروتکل استاندارد برای بهبود اتصال به ترمیم های زیرکونیایی مورد توافق نیست.