تاثیر ایندول استیک اسید بر میزان پروتئین، کربوهیدرات ها و تبادلات گازی در بذرهای گیاه سویا تحت تنش آلومینیوم کلرید

در این پژوهش، اثرات ایندول استیک اسید بر برخی پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در بذرهای گیاه سویا1 تحت تنش آلومینیوم کلرید بررسی شده است. بذرها پس از استریل شدن در ظروف پتری حاوی آب مقطر کشت شدند. سپس گیاهک های 6 روزه به گلدان های حاوی شن شسته شده منتقل شدند و با محلول غذایی هوگلند در شرایط کنترل شده (16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی، دما C ̊25 در روز C ̊18 در شب) آبیاری شدند. گیاهان 20 روزه با غلظت های مختلف آلومینیوم کلرید (0، 50، 100، 200 و 300 میکرومولار) و ایندول استیک اسید (0، 50 و 100 میکرومولار) تیمار شدند و برداشت گیاهان 15 روز بعد انجام گرفت. گیاهان با افزایش غلظت کلرور آلومینیوم، کاهش محتوای نسبی آب برگ ها و میزان پروتئین، قندهای محلول، کلروفیل های a، b، کاروتنوئیدها و فتوسنتز را نشان دادند، اما میزان تنفس و نقطه جبران CO2در آن ها افزایش یافت. با افزودن ایندول استیک اسید به محیط کشت، گیاهان کاهش بیش تر میزان قندهای محلول، کلروفیل های a، b، کاروتنوئیدها و فتوسنتز و افزایش بیش تر دیگر عوامل را نشان دادند. هم چنین با افزایش غلظت کلرور آلومینیوم در محیط کشت در هر دو حالت بدون اکسین و با اکسین افزایش میزان قندهای نامحلول، پرولین و پراکسیداسیون لیپید ریشه مشاهده شد. با افزودن هورمون اکسین اگرچه در برخی موارد اثرات تنشی آلومینیوم افزایش یافت، اما با افزایش هر چه بیش تر میزان پرولین ها و برخی آنتی اکسیدانت ها بردباری گیاه سویا را در شرایط تنش کمی تعدیل بخشید.