رویکردهای فرهنگی و اجتماعی در حوزه بدن انسان

بدن به عنوان یک عنصر فرهنگی و اجتماعی در جامعه انسانی جنبه درونی یافته، و در سال های اخیر پدیده هایی بنام «چرخش بدنی» و «بدن زیسته» اهمیت فراوانی در اندیشه های جامعه شناختی یافته و این پدیده را امری «اکتسابی، فرهنگ پذیر و جامعه پذیر» کرده است. رویکرد دینی، بدن را به سمت پرورش تعالیم الهی و رویکرد فلسفی بدن را نقطه مقابل ذهن، عین قرار داده است، رویکرد روانشناختی به معیارهای فردی بدن، و رویکرد اجتماعی و فرهنگی بدن ابعاد جامعه شناختی، انسان شناسی و ساخت گرایانه را بررسی کرده است، رویکرد فمینیستی و پساساختارگرایی بیشتر معطوف به تقابل میان بدن مردانه و زنانه، بدن ابژه، بدن به عنوان زبان و عامل شناخت شناسی معطوف بوده است. درحوزه نظری، مارسل موس به بررسی رفتارهای طبیعی بدن و کنترل فرهنگی آن پرداخته؛ گافمن به تحلیل نمادهای بدنی، مدیریت بدن و کنش متقابل نمادین بدن توجه کرده است؛ ترنر، فوکو، داگلاس و الیاس به تمایز رفتار انسان جامعه مدرن نسبت به بدن خود، تحلیل گفتمان دانش و بدن های مطیع، بدن به عنوان یک روایت اجتماعی و فرآیند تمدن یابی بدن که نقش اساسی در کنترل بخشی و انسجام و انضباط بیشتر بدن و رفتارهای جسمانی دارد، پرداخته اند. پدیده بدن نشات گرفته از باورهای اجتماعی از همان دوران کودکی جامعه پذیر می گردد و دارای دو حالت نمادین بدن جسمانی و بدن اجتماعی است. تصور بدنی به آن بخش از فرایندهای جامعه پذیری گفته می شود، که بدن فرد تحت تاثیر ارزش ها و هنجارهای حاکم بر خانواده، فرهنگ و جامعه است. از نظر جامعه شناسی مصرف باید، رابطه تاثیر متقابل بدن و جامعه را بررسی کرد؛ این همان چیزی است که جامعه غربی می خواهد در جهت دموکراتیزه شدن بدن افراد حرکت کند. در قرن حاضر بدن در تبلیغات و رسانه های جمعی جنبه خریداری یافته، که این خریداری در رویکرد زنانگی و مردانگی بر مبنای جسم شکل می گیرد.