سیمای نثاری تونی در مثنوی سرو و تذرو

نثاری تونی شاعر شیعی و پای بند به اصول ولایت، در عصر صفوی و در سده ی دهم هجری می زیسته است. او با وجود این که صاحب دیوان قصاید و غزلیات است اما شهرتش به خاطر سرودن مثنوی سرو و تذرو است که در لابلای این داستان عاشقانه بسیاری از باورها و عقاید و آگاهی های دینی و علمی خود را نشان داده است. تاکید او در این مثنوی بزمی، گذر از عشق صوری و مجازی به سوی عشق معنوی و حقیقی است. در این زمینه او از ولایت مولا به عنوان شاه راه حقیقت یاد می کند. در مقاله ی حاضر ضمن بررسی مثنوی سرو و تذرو، آگاهی هایی درباره ی شخصیت، افکار و جهان بینی او ارائه شده است.