بهره گیری از دانش بومی در توسعه پایدار روستایی، مطالعه موردی: تعاونی تولید سنتی تیر کار

دانش بومی به عنوان دستاورد جوامع انسانی حاصل قرن ها آزمون و خطا در تعامل با محیط است. توسعه متوازن و پایدار نیز می تواند با دخیل نمودن توان های فرهنگی و اجتماعی که مهم ترین جنبه آن دانش بومی است طرح ریزی شود تا از این طریق در پرتو آن پایداری زیست محیزی، اکولوژیکی و اجتماعی تحقق یابد و به توسعه اجتماعی و اقتصادی و به عبارت درست تر توسعه انسانی منتهی گردد. در این مقاله سعی شده تا با بیان مفاهیمی چون دانش بومی و توسعه پایدار و تشریح فرایند توسعه پایدار روستایی به یکی از جنبه های عینی و عملی دانش بومی یعنی نظام های تعاونی کهن با تکیه بر مطالعه موردی نظام تولید زراعی سنتی تیرکار در شهرستان درمیان پرداخته شود.