رابطه قدرت فشردن دست با برخی متغیرهای آنتروپومتریکی و مقایسه آن در مردان ورزشکار و غیرورزشکار

تحقیقات نشان داده اند که اندازه های آنتروپومتریکی و ابعاد دست ممکن است بر قدرت فشردن دست موثر باشند و مطالعه رابطه این ابعاد با قدرت فشردن دست می تواند پیش بینی کننده موفقیت ورزشکاران و شناخت افراد مستعد باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه قدرت فشردن دست با متغیرهای آنتروپومتریکی پایه، اندام فوقانی و ویژه دست در دانشجویان مرد ورزشکار و غیرورزشکار است. به این منظور، 200 آزمودنی مرد شامل 100 دانشجوی غیرورزشکار(سن: 2/13±21/14سال، قد:5/46±174/98 سانتی متر، وزن: 10/47±68/6 کیلوگرم) و 100 دانشجوی ورزشکار(سن: 1/96±21/66سال، قد: 6/5±179/13 سانتی متر، وزن: 8/7±73/65 کیلوگرم) انتخاب شدند. قد، وزن، شاخص توده بدن، درصدچربی بدن، طول بازو، طول ساعد، طول ساعدودست، عرض آرنج، عرض مچ دست، عرض کف دست، محیط بازو، محیط ساعد، محیط مچ دست و متغیرهای آنتروپومتریکی ویژه دست شامل محدوده ها، طول ها و پیرامون انگشتان و قدرت فشردن دست در همه آزمودنی ها اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری tمستقل، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شد(p<0/05). نتایج نشان داد که قدرت فشردن دست در گروه ورزشکار تنها با وزن، شاخص توده بدن، درصدچربی بدن، طول بازو، محیط(بازو، ساعد، مچ دست)و طول انگشت پنجم رابطه معنی داری داشته است و در گروه غیرورزشکار نیز با وزن، شاخص توده بدن، درصدچربی بدن، طول(بازو، ساعد، ساعد و دست)، محیط(بازو، ساعد، مچ دست)، عرض مچ دست، عرض کف دست، طول انگشت دوم، محدوده پنجم انگشتان رابطه معنی دار بوده است(p<0/05). این یافته ها نشان داد که متغیرهای آنتروپومتریکی و همچنین فعالیت ورزشی بر قدرت فشردن دست تاثیرگذار هستند.