مقاومت به نیکل و سایر فلزات سمی توسط یک باکتری نمک دوست نسبی جداشده از دریاچه نمک آران و بیدگل و شناسایی فیلوژنیک آن با استفاده از ژن SrDNA 16

فلزات سنگین اثرات سمی برای انسان، حیوانات و گیاهان دارند مثلا نیکل در انسان اثرات ازدیاد حساسیت تماسی و سرطانزایی دارد. جهت زدودن این فلزات از محیط زیست علاوه بر روش های فیزیکو شیمیایی، از روش های بیولوژیک استفاده می شود. برخی باکتری ها در تجزیه زیستی فلزات سنگین موثرند. این باکتری ها می توانند به فلزات سنگین مقاومت داشته و در حضور آنها رشد کنند. در این پژوهش مقاومت باکتری های دریاچه شور آران و بیدگل نسبت به فلزات سنگین مورد مطالعه قرار گرفت.
هفت نمونه گرفته شده از دریاچه به محیط ونتوزا برده شدند. کلونی های جدا شده ابتدا جهت بررسی مقاومت به نیکل به محیط حاوی نیکل برده شد و باکتری مقاوم جدا شده به محیط های حاوی سایر فلزات منتقل شدند. بررسی های بیوشیمیایی، مرفولوژیکی و فیلوژنتیکی بر اساس تعیین توالی ژن S rDNA 16 جهت شناسایی دقیق جنس و گونه باکتری انجام شد. جهت تعیین ارزش بیوتکنولوژیکی باکتری، توانایی آن در تولید برخی آنزیم ها بررسی شد.
از 46 ایزوله باکتری نمک دوست جدا شده، یک ایزوله باکتری با قابلیت رشد در محدوده نمک 25-1 درصد، تحمل بالا به نیکل و سایر فلزات سنگین، از نظر ژن S rDNA16 تعیین توالی گردید که مقایسه آن با بانک ژن نشان دهنده شباهت بیش از 97 درصد با Halomonas elongate بود. این باکتری قابلیت تولید آنزیم هایی همچون اوره آز، آمیلاز و اکسیداز را داشت.
با توجه به نتایج بدست آمده در این آزمایش، میکروارگانیسم مقاوم به فلزات سمی و با قابلیت استفاده در کارایی پاکسازی محیط های آلوده به نیکل و قابلیت تولید آنزیم های صنعتی در دریاچه آران و بیدگل جداسازی شد.