بررسی و مقایسه میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس درقسمت های مختلف پلاک های متحرک ارتودنسی

بیماران دریافت کننده درمان ارتودنسی دچار تغییراتی در محیط دهان از قبیل افزایش سطوح میکروارگانیسم ها در حفره دهان و بیوفیلم های دندانی می شوند. با توجه به نقش استرپتوکوک موتانس در ایجاد و شروع پوسیدگی، هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در قسمت های مختلف پلاک های متحرک ارتودنسی است.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی قبل از استفاده از پلاک متحرک نمونه در 3 ناحیه (بایت پلاک در مجاورت دندان 6، فنر و سطح داخلی پلاک متحرک در مجاورت دندان 6) گرفته شده و یک ماه پس از تحویل پلاک ارتودنسی نیز نمونه گیری مجدد انجام و در محیط کشت مایتیس سالیواریس آگار حاوی 001/0% کلریت پتاسیم کشت داده شده و سپس میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در این نواحی تعیین شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون های Paired sample و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که شاخص پلاک به طور قابل ملاحظه ای بعد از استفاده از پلاک متحرک افزایش یافت (05/0p<). تفاوت قابل ملاحظه ای در میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در بین فنر و بایت پلاک وجود داشت(05/0p<) اما در مقایسه میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در ناحیه فنر و بدنه پلاک، در مجاورت دندان 6 به لحاظ آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0(p>.
این مطالعه لزوم کنترل دقیق بهداشت دهان بیماران تحت درمان با پلاک های ارتودنسی متحرک جهت پیشگیری از پوسیدگی های دندانی را نشان داده و بر آموزش بهداشت دهان توسط ارتودنتیست تاکید دارد.