بررسی آزمایشگاهی اثر افزودن زایلیتول به نوشابه های گازدار رژیمی بر میکروهاردنس مینای دندانهای دائمی

مصرف بالای نوشیدنی های گازدار و رژیمی، شایعترین عامل اتیولوژیک اروژن دندانی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر افزودن زایلیتول به نوشابه های گازدار رژیمی در پیشگیری از کاهش میکروهاردنس مینای دندان دائمی در مقایسه با نوشابه های گازدار رژیمی معمول می باشد. این مطالعه به روش تجربی- آزمایشگاهی بر روی چهل دندان مولر سوم دائمی نهفته نه که به روش جراحی خارج شده و فاقد پوسیدگی، سایش، ترک و هیپوکلسیفیکاسیون انجام گرفت. برای ارزیابی صحیح میکروهاردنس، سطح نمونه ها با سمباده پنج هزار پالیش شد و با دستگاه سنجش میکروهاردنس ویکرز اندازه گیری گردید، سپس دندانها در چهار گروه در چهل میلی لیتر از چهار نوع محلول مختلف به مدت پنج دقیقه قرار داده شدند (کوکاکولای معمول به عنوان شاهد اول، کوکاکولای زیرو، کوکاکولای زیرو به اضافه ده گرم زایلیتول، آب شهری به عنوان شاهد دوم). سطح مورد بررسی مربعی به ابعاد 5 X 5 میلی متر از مینای دیستال دندانها بود. در پایان زمان آزمایش، مجددا میکروهاردنس دندانها مورد ارزیابی قرار گرفت. تغییرات میکروهاردنس در هر گروه با آزمون Paired t- test و بین گروه ها با آزمون ANOVA مورد قضاوت قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، میزان میکروهاردنس پس از غوطه وری در کوکاکولای نرمال، کوکاکولا زیرو به اضافه 25% زایلیتول کاهش یافته و این کاهش به ترتیب 87/24 ± 66/38-، 65/16 ± 1/26-، 52/23 ± 5/19- بود. این میزان کاهش از نظر آماری معنی دار می باشد، (001/0= P1)، (001/0 = P2)، (005/0= P3) اما در گروه غوطه ور در آب شهری میزان تغییر در میکروهاردنس 17/9 ± 4/7- بود که این از نظر آماری معنی دار نمی باشد (5/0= P4). علاوه بر این کاهش میکروهاردنس مینای دندان در مجاورت با زایلیتول به طور معنی داری کمتر از دو گروه مشابه بود. بر اساس نتایج مطالعه حاضر افزودن زایلیتول به نوشابه های گازدار رژیمی باعث کاهش میزان اروژن دندانی می شود اما از بروز آن پیشگیری نمی کند.