اثر مزیت نسبی جنگل داری برتوسعه اقتصادی استان های ایران

یکی از منابع با اهمیت در تامین سلامت محیط زیست و افراد یک جامعه، ذخایر طبیعی، از جمله جنگل ها و مراتع است. در این مقاله براساس آخرین اطلاعات مربوط به حسابهای منطقهای استانها که مرکز آمار ایران در سال1391 منتشر کرده است، به ارزیابی مزیت نسبی ارزش افزوده ی جنگلداری در استانهای ایران و مقایسه وضعیت بین استانها پرداخته می شود. سپس اثر مزیت نسبی جنگلداری بر توسعه اقتصادی در طول برنامه چهارم توسعه بررسی میشود. نتایج نشان میدهد که بترتیب استانهای مازندران، گلستان، سیستان و بلوچستان و چهارمحال و بختیاری و گیلان بیشترین مقدار شاخص مورد نظر در طول برنامه چهارم توسعه را به خود اختصاص دادهاند. همچنین، نتایج برآورد بر اساس رگرسیون داده های تابلویی نشان میدهد که اثر مزیت نسبی ارزش افزوده جنگلداری بر توسعه اقتصادی منفی و معنیدار است. این نتایج نشان میدهد که دیگر بخشهای اقتصادی ممکن است نقش بسیار مهمتری را نسبت به جنگلداری در توسعه اقتصادی استانها ایفا کرده باشند.