بررسی الگوی مقاومت باکتریایی مولد کونژنکتیویت نوزادان

کونژنکتیویت یکی از عفونت های شایع دوران نوزادی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل باکتریال ایجادکننده، الگوی مقاومت و حساسیت آنتی بیوتیکی آن ها در نوزادان بستری انجام شد.

72 نوزاد مبتلا به کونژنکتیویت در این مطالعه توصیفی بررسی شدند. اطلاعات فردی، سن، جنس، علت بستری، نمونه کشت ترشحات چشم و آنتی بیوگرام، نوع درمان تجربی و نتایج درمان بیماران جمع آوری و ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویراست 16 مورد آنالیز قرار گرفت.

44 نوزاد (1/61%) مذکر بودند. میانگین سنی آن ها 7/7±6/11 روز بود. 26 نفر (1/36%) کشت مثبت ترشحات چشمی داشتند. شایع ترین باکتری، استافیلوکوک اورئوس با شیوع 1/46% (12 مورد) بود و سایر عوامل عبارت بودند از: گونه های استرپتوکوک (23%)، پسودوموناس (3/15%)، اشریشیا کلی (5/11%) و هموفیلوس آنفولانزا (8/3%). بیش ترین موارد مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب مربوط بود به: آمپی سیلین، پنی سیلین، سفکسیم و سفتازیدیم (100%). حساس ترین آنتی بیوتیک ها وانکومایسین و ایمی پنم (100%) بودند. پاسخ درمانی سولفاستامید و جنتامایسین موضعی حدود 60% بود.

در مطالعه حاضر مقاومت به آمپی سیلین و برخی انواع سفالوسپورین های نسل سوم 100% و حساسیت به آمینوگلیکوزیدهای موضعی یا سیستمیک بیش از 50% بود. با توجه به افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی، انجام کشت و آنتی بیوگرام پیش از شروع درمان و مطالعات وسیع تر توصیه می شود.