مقایسه تعیین کننده های رفتار باروری در میان زنان کرد ساکن در مناطق روستایی شهرستان های روانسر و گیلانغرب

جمعیت، نقش مهمی در برنامه ریزی های اقتصادی- اجتماعی و سیاسی دارد. باروری در کنار مرگ و میر و مهاجرت از تعیین کننده های اصلی تغییرات جمعیت است. کاهش باروری در سال های اخیر، به خصوص در مناطق روستایی، لزوم توجه به آن را به عنوان یک مساله اجتماعی و پدیده ای شایسته مطالعه در یک جامعه نیمه سنتی مطرح می سازد. هدف مطالعه حاضر مقایسه تعیین کننده های رفتار باروری زنان کرد ساکن در مناطق روستایی شهرستان های روانسر و گیلانغرب است.
داده ها حاصل پیمایشی است که بر روی نمونه ای بالغ بر 550 زن واجد شرایط بررسی انجام شد. روش نمونه گیری، ترکیبی از روش های تصادفی ساده و سیستماتیک بوده و گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه انجام شد.
میانگین شمار فرزندان زنده به دنیا آمده توسط زنان روستایی روانسر و گیلانغرب به ترتیب 36/2 و 41/2 بود. نتایج همچنین نشان داد که میانگین سن ازدواج زنان، هزینه ماهیانه فرزندان و میزان تحصیلات زنان روستایی گیلانغرب بیش تر از همتایان آن ها در روانسر بود. در هر دو منطقه، رابطه بین متغیرهای سن ازدواج، تحصیلات زنان، استفاده از وسایل پیشگیری از حاملگی و هزینه ماهیانه فرزندان و باروری، معکوس و معنادار و رابطه بین شمار فرزندان ایده آل و شغل زن با باروری، مستقیم و معنادار است. همچنین رابطه بین مذهب زن با رفتار باروری معنادار نبود.
علی رغم تفاوت در مشخصه های اقتصادی، اجتماعی، جمعیتی و تعیین کننده های بلافصل، یافته ها از نوعی همگرایی در رفتار باروری زنان مورد بررسی حکایت دارد.