برازش روابط علی - ساختاری ویژگی های شخصیتی با استرس و عملکرد شغلی با توجه به اثرات میانجی رفتار پاسخگویی فردی

از آن جا که اعضای هیات علمی از مهم ترین سرمایه های مراکز آموزش عالی به شمار می روند، بررسی و شناسایی عوامل مرتبط با این منابع که می توانند بر عملکرد و استرس شغلی آنها موثر باشند، از اهمیت روز افزونی برخوردار شده است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر بررسی اثر میانجی رفتار پاسخگویی فردی در روابط علی وجدان و توافق پذیری با استرس و عملکرد شغلی اعضای هیات علمی بود.
به منظور انجام این مطالعه نمونه ای به حجم 250 نفر عضو هیات علمی به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از سه دانشگاه دولتی انتخاب شدند. داده ها از طریق مقیاس پنج عامل بزرگ شخصیت نئو، پرسشنامه استرس، عملکرد شغلی و پرسشنامه پاسخگویی فردی جمع آوری گردید. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مکنون و اندازه گیری شده در الگوی مفهومی، از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.
نتایج نشان داد که ویژگی شخصیتی با وجدان بودن با استرس رابطه منفی و معنی دار؛ با احساس پاسخ گویی رابطه مثبت و معنی دار و ویژگی شخصیتی توافق پذیری با عملکرد رابطه مثبت و معنی دار و با احساس پاسخ گویی رابطه منفی و معنی دار دارد. همچنین نتایج نشان داد که رابطه بین با وجدان بودن و استرس شغلی از طریق احساس پاسخ گویی میانجی گری می شود. نقش میانجی پاسخ گویی احساسی در رابطه بین ویژگی شخصیتی توافق پذیری و عملکرد شغلی نیز تائید شد.
بر اساس یافته های پژوهش، پاسخ گویی فردی رابطه بین ویژگی های شخصیتی با استرس و عملکرد شغلی را تحت تاثیر قرار می دهد. این نتایج بر ضرورت بازشناسی نقش میانجی پاسخ گویی فردی در بررسی رابطه علی ویژگی های شخصیتی وجدان و توافق پذیری با استرس و عملکرد شغلی تاکید می کند.