میزان تراکم پیش رس کروموزوم و رشد جنین بعد از تزریق اسپرم های تابش دیده به داخل تخمک های هامستر

تابش گیری یکی از عوامل مهم القا آسیب DNA در اسپرم می باشد. مطالعات متعددی ارتباط بین آسیب DNA اسپرم و نرخ لقاح بعد از تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) را نشان داده اند.

در این بررسی، اثرهای تابش گیری اسپرم از پرتو گاما پس از تزریق اسپرم های تابش دیده مردان سالم و اولیگواسپرم به درون اووپلاسم تخمک هامستر با بررسی نرخ لقاح و تشکیل تراکم پیش رس کروموزوم (PCC) مورد ارزیابی قرار گرفت.

نمونه های اسپرم انسان بر اساس شمارش به سالم و اولیگواسپرم دسته بندی شدند. برای هر گروه 10 نمونه بررسی گردید. تخمک های هامستر طلایی پس از تحریک تخمک گذاری توسط تزریق PMSG و HCG جمع آوری شدند. از تخمک های جمع آوری شده 468 مورد در متافاز II بودند. سپس اسپرم های تابش دیده با 4 گری پرتو گاما از نمونه های کنترل و اولیگو اسپرم به درون تخمک ها تزریق و پس از تشکیل پرونوکلیی و رویان های 8 سلولی، با روش تارکوفسکی و روش خشک کردن در هوا لام تهیه شد. در نهایت فراوانی رویان ها و تراکم پیش رس کروموزومی پس از رنگ آمیزی با گیمسای 5% با میکروسکوپ نوری با درشت نمایی 1000× مورد بررسی قرار گرفت.

توسعه رویان های حاصل از تزریق اسپرم های تابش دیده، کمتر از اسپرم های تابش ندیده بود (0/0001=p). فراوانی PCC در تخمک های لقاح نیافته در اولیگواسپرم ها (46%) به طور معنی داری بیشتر از موارد نرمال (0%) بوده است. اما تفاوت معنی داری بین گروه تابش دیده و تابش ندیده از نظر آماری مشاهده نشد (0/12=p).

یافته ها مبین آن است که تابش گیری اسپرم می تواند در نتیجه لقاح موثر باشد که احتمالا ناشی از آسیب DNA اسپرم است. یکی از عوامل احتمالی لقاح نیافتن تخمک ها در گروه اولیگواسپرم ممکن است تشکیل PCC اسپرم باشد.