ارتباط فروکتوزامین سرم و هموگلوبین گلیکوزیله با میزان قند خون در بیماران تالاسمی مبتلا به دیابت

از آن جا که دیابت قندی یکی از عوارض بیماری تالاسمی ماژورمی باشد، کنترل قند خون در این بیماران از اهمیت خاصی برخوردار است. به دلیل مقادیر بالای هموگلوبین جنینی در این بیماران، اندازه گیری هموگلوبین A1c قابل اعتماد نبوده، اندازه گیری فروکتوزامین به عنوان روش جایگزین، پیشنهاد شده است.
مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر در تابستان 1389 بر روی 33 بیمار تالاسمی ماژور مبتلا به دیابت قندی (21 زن و 12 مرد) انجام شد. میزان قند خون، فروکتوزامین، هموگلوبین A1c، سطح سرمی فریتین و هموگلوبین جنینی اندازه گیری شدند.
در بیماران زن و مرد به ترتیب میزان قند خون mg/dL103±204 و mg/dL 101±221 (63/0p=)؛ هموگلوبین جنینی 7%±9% و 9%±13% (22/0p=) و سطح سرمی فریتین ng/mL 1534±1744 و ng/mL 1773±3253 (96/0p=) بود. سطح سرمی فروکتوزامین در این بیماران μmol/L 124±442 و میزان هموگلوبین گلیکوزیله 8/1%±9/8% بود و این دو شاخص همبستگی معنی داری را نشان دادند (69/0r= و 01/0p<). میزان قند خون با مقادیر هموگلوبینA1c (75/0 r=و 01/0p<) و فروکتوزامین (54/0r= و 01/0p<) همبستگی معنی داری را به نمایش گذاشت.
در بیماران تالاسمی ماژور مبتلا به دیابت قندی با انتقال مکرر خون، مقادیر کمی فروکتوزامین و هموگلوبین گلیکوزیله همبستگی معنی داری داشته و در صورت عدم امکان اندازه گیری هموگلوبین A1c، فروکتوزامین جایگزین قابل قبولی برای آن می باشد.