بررسی غلظت فلزات سرب، نیکل و کادمیوم در ماهیان مصرفی شهرستان خرمشهر

آلوده شدن آب و خاک به فلزات سنگین ناشی از فعالیت های صنعتی، از مهمترین خطراتی است که اکوسیستم های طبیعی و انسان را تهدید می-کند. این فلزات به دلیل عدم تجزیه پذیری و خاصیت تجمع زیستی در بافت های زنده در زنجیره ی غذایی به حرکت درآمده و با ورود به بدن مصرف کنندگان موجب بروز بیماری های مختلفی می گردد، از این رو ماهیان از جمله موجوداتی هستند که قابلیت تجمع زیستی بسیار بالایی از این فلزات را دارا می باشند. با توجه به این موارد سلامت کیفی ماهیان مصرفی مردم شهرستان خرمشهر مورد بررسی قرار گرفت.
در این تحقیق به طور کاملا تصادفی تعداد 30 قطعه ماهی شوریده (Otolithes rubber) و 30 قطعه ماهی حلوا سفید (Pampus argenteus)از بازار ماهی فروشی این شهرستان تهیه گردید. پس از هضم شیمیایی بافت عضله ی ماهی ها، غلظت فلزات سرب، کادمیوم و نیکل در بافت عضله ی ماهی ها توسط دستگاه طیف سنجی پلاسمای جفت شده القایی اندازه گیری شد.
میانگین غلظت فلزات سرب، کادمیوم و نیکل در ماهی شوریده به ترتیب 89/1، 58/0 و 20/2 میکروگرم بر گرم و در ماهی حلوا سفید به ترتیب 52/1، 48/0 و 08/1 میکروگرم بر گرم در واحد وزن خشک ماهی بود.
مقایسه ی نتایج این بررسی با استانداردهای سازمان بهداشت جهانی مشخص نمود که میانگین غلظت این سه فلز در بافت عضله ی هر دو ماهی از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی بیشتر است که می تواند برای سلامت انسان خطرناک باشد.