مقایسه سمیت محلول A بیسفنول قبل و بعد از فرایندهای اولتراسونیک و پراکسید هیدروژن با استفاده از آزمون زیستی دافنیامگنا

بیس فنول A یک ماده سمی و مقاوم در مقابل تجزیه شیمیایی می باشد. اولتراسونیک از جمله روش های موثر در تخریب ترکیبات آلاینده و مقاوم در محیط زیست است که بر پایه تولید حباب های کوچک از طریق پدیده کاویتاسیون منجر به تخریب مواد آلی می شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سمیت بیس فنول A قبل و بعد از فرایندهای اولتراسونیک و پراکسید هیدروژن با استفاده از دافنیامگنا انجام شد.
برای انجام آزمایش های زیست آزمونی از دافنیامگنا به عنوان شاخص سمیت استفاده شد. آزمایشات سونوشیمیایی توسط دستگاه اولتراسونیک با توان ورودی 500 وات و فرکانس های 35 و 130 کیلوهرتز انجام شد. نمونه های اولیه جهت آزمایشات، از محلول خروجی هر یک از راکتورها که غلظت اولیه بیس فنول A آن ها 100 میلی گرم در لیتر بود، تهیه گردید. غلظت پراکسید هیدروژن کاربردی، 2 میلی گرم در لیتر بود.
نتایج آزمایش های زیست آزمونی نشان داد که دافنیامگنا متاثر از سمیت بیس فنول A می باشد. مقادیر LC50-24 hr، LC50-48 hr، LC50-72 hr و LC50-96 hr به ترتیب 94/42، 48/34، 26/24 و 22/20 میلی گرم در لیتر بودند. سمیت محلول خروجی از فرایند تلفیقی اولتراسونیک و هیدروژن پراکسید کم تر از سمیت به دست آمده برای بیس فنول A و محلول های خروجی از هرکدام از فرایندها به صورت مجزا بود.
براساس آزمون سمیت حاد توسط دافنیامگنا، فرایند تلفیقی اولتراسونیک و پراکسید هیدروژن قادر است که سمیت بیس فنول A را از طریق شکستن این ترکیب به محصولات دیگری کاهش دهد. امکان استفاده از این فرایند به عنوان یک گزینه برای تصفیه فاضلاب های حاوی ترکیبات بیس فنول A وجود دارد.