اثر میزوپروستول واژینال بر آمادگی سرویکس در بیماران کاندید دیلاتاسیون

دیلاتاسیون سرویکس در مواردی مانند دیلاتاسیون، کورتاژ و هیستروسکوپی ضروری است. بخشی از عوارض حین عمل، به علت دیلاتاسیون سخت سرویکس است. همچنین یافتن موادی که بتوانند عبور از سرویکس را تسهیل کنند، امری مهم محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر میزوپروستول واژینال بر آمادگی سرویکس در بیماران کاندید دیلاتاسیون و کورتاژ صورت گرفت.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی روی 60 بیمار کاندید دیلاتاسیون و کورتاژ انجام شد. در 30 بیمار (گروه تجربی) میزوپروستول gμ200 (یک قرص) 4 ساعت قبل از عمل، در فورنیکس خلفی واژن گذاشته شد، درحالی که در 30 بیمار دیگر (گروه کنترل) از دارونما استفاده شد. سپس دو گروه از نظر نیاز به استفاده از دیلاتورهگار باریک تر از 5 جهت دیلاتاسیون سرویکس، طول مدت دیلاتاسیون و کورتاژ با یکدیگر مقایسه شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون مجذور کای دو و آزمون تی آنالیز شدند. ضریب اطمینان درآزمون ها 95% بود، و سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد.
بیماران دو گروه از نظر سن، پاریتی و نحوه زایمان قبلی با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند. در گروه آزمون برای 4 نفر (3/13%) و در گروه کنترل 11 نفر (7/36%)، از دیلاتورهگار باریک تر از 5 جهت دیلاتاسیون سرویکس استفاده شد (004/0p<). میانگین طول مدت دیلاتاسیون و کورتاژ در گروه کنترل 9/1±9/8 دقیقه و در گروه آزمون 39/1±6/5 دقیقه بود، که این مورد نیز اختلاف آماری معنی داری نشان داد (01/0p<).
طبق نتایج این مطالعه، میزوپروستول واژینال می تواند داروی مناسبی جهت آمادگی سرویکس قبل از انجام دیلاتاسیون و کورتاژ باشد، همچنین باعث خواهد شد سرویکس با سهولت بیشتری دیلاته شود.