اثر کاربرد بیرونی پوترسین بر توسعه تخمک و نجات جنین در دو رقم انگور بکربار کاذب ایرانی(Vitis vinifera L.)

ارقام بی دانه انگور به طور وسیع در ایران پرورش داده می شوند. سقط جنین در انگور های بکربار کاذب محدودیت بزرگی در کارآیی اصلاح ارقام بیدانه ایجاد می کند، پژوهش حاضر جهت بررسی تاثیر کاربرد بیرونی پوترسین در شرایط مزرعه بر توسعه تخمک و نجات جنین در دو رقم انگور بکربار کاذب (عسکری و بی دانه سفید) طراحی و اجرا گردید. غلظت های پوترسین صفر، 2، 20 و30 میلی گرم در لیتر بود. طول حبه و تخمک های رقم بی دانه سفید،20 روز و رقم عسکری 40 روز بعد از باز شدن گل اندازه گیری شد و سپس تخمک های بیرون آورده شده از درون حبه ها بر روی محیط کشت نیچ و نیچ حاوی 1 میکرومول جیبرلین، 1 میکرومول نفتالین استیک اسید، 2 گرم در لیتر زغال فعال، 20 گرم در لیتر ساکارز و 8 گرم در لیتر آگار کشت شدند. صفات مورد بررسی شامل طول حبه و تخمک، تخمک های قهوه ای شده، کالوس داده و جوانه زده بود. نتایج تحقیقات نشان داد که غلظت های مختلف محلول پاشی پوترسین بر طول حبه و تخمک، درصد تخمک های قهوه ای شده و جوانه زده در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. همچنین درصد تخمک های حاوی کالوس در غلظت های مختلف پوترسین در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. کاربرد 30 میلی گرم در لیتر پوترسین به طور معنی دار سبب افزایش طول حبه و تخمک، درصد تخمک-های حاوی کالوس و جوانه زده و کاهش تخمک های قهوه ای شده گردید. جوانه زنی تخمک ها در غلظت30 میلی گرم در لیتر پوترسین در رقم انگور عسکری 018/30 درصد و در رقم انگور بی دانه سفید 41/24 درصد بود.