اثر تمرین قدرتی بر سطوح سرمی آدیپونکتین، تستوسترون و کورتیزول در مردان لاغر کم تحرک

آدیپونکتین، یک عامل حافظتی مهم در پاتوژنز سندروم متابولیکی و بیماری قلبی- عروقی به شمار می آید و تستوسترون نیز در مردان، نقش ضد دیابتی دارد؛ کورتیزول نیز یک هورمون کاتابولیکی ضد استرس می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرین قدرتی بر سطوح سرمی آدیپونکتین، تستوسترون و کورتیزول در مردان لاغر کم تحرک بود.
روش تحقیق: در یک مطالعه نیمه تجربی، مردان لاغر کم تحرک، به طور تصادفی در دو گروه تمرین قدرتی و گروه کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرین قدرتی شامل: دوازده هفته تمرین با وزنه (3 جلسه تمرین در هفته، ده ایستگاه، 3 ست، 8- 12 تکرار در هر ایستگاه، شدت 60- 80 درصد یک تکرار بیشینه، میزان استراحت بین ست ها یک دقیقه و بین ایستگاه ها دو دقیقه، مدت زمان تمرین اصلی حدود 60 دقیقه) بود. تجزیه و تحلیل داده ها، با به کارگیری نرم افزار آماری SPSS (ویرایش 16) و به کمک آزمون های آماری تی همبسته و تی مستقل، در سطح معنی داری 05/0>P انجام شد.
در گروه تمرین (9 نفر، 6/3±9/20 سال، 3/4±1/60 کیلوگرم، 2/2±7/18 درصد چربی، 1/2±4/18 کیلوگرم بر متر مربع)، وزن، نمایه توده بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش یافت (به ترتیب: 020/0=P، 011/0=P، 042/0=P)، اما تغییر معنی داری در مورد درصد چربی بدن مشاهده نشد (244/0=P)؛ همچنین تمرین، تاثیر معنی داری بر غلظت آدیپونکتین (9/1±1/14 در مقابل 5/2±7/13 میکروگرم بر میلی لیتر) و کورتیزول سرم (3/45±4/166 در مقابل 6/51±2/159 نانوگرم بر میلی لیتر) نداشت (به ترتیب: 278/0=P و 377/0=P)، اما غلظت تستوسترون سرم (7/1±9/6 در مقابل 9/1±1/8 نانوگرم بر میلی لیتر) افزایش یافت (025/0=P). در گروه کنترل (10 نفر، 2/3±5/21 سال، 2/4±5/61 کیلوگرم، 7/2±5/19 درصد چربی، 3/2±4/18 کیلوگرم بر متر مربع)، هیچ کدام از متغیرهای اندازه گیری شده، تغییر معنی داری نشان ندادند (05/0)