ارزیابی عملکرد تکنولوژیکی طرح تجهیز، نوسازی و یکپارچه سازی اراضی شالیزاری (نمونه موردی: دهستان قره طغان شهرستان نکا)

بررسی کشاورزی پایدار و زیرنظام های آن به منظور شناخت و آگاهی بیشتر از وضعیت این نظام ها و تدوین راهبردها و برنامه های مناسب برای نیل به توسعه کشاورزی پایدار، اهمیت اساسی دارد. هدف اصلی این تحقیق، مطالعه اثرات تکنولوژیکی طرح تجهیز، نوسازی و یکپارچه سازی اراضی شالیزاری و ارزیابی میزان موفقیت آن از لحاظ شاخص تکنولوژیکی از نقطه نظر کشاورزان و کارشناسان می باشد. جامعه آماری تحقیق، شامل دو گروه مطالعاتی می باشد. نخست روستاهایی که در اراضی آنها طرح تجهیز و نوسازی و یکپارچه سازی اراضی شالیزاری اجرا شده است و تعداد آنها 9 روستا از دهستان قره‎طغان، واقع در بخش مرکزی شهرستان نکا است که به عنوان روستاهای هدف تحقیق، جهت ارزیابی طرح در نظر گرفته شده است. گروه بعدی کارشناسانی می باشند که طرح، توسط آنها طراحی یا اجرا شده و یا به شکلی در طرح اجرا شده مسئولیت داشته‎اند. داده های مورد استفاده در این مطالعه، حاصل عملیات میدانی و پرکردن پرسشنامه از کل 260 بهره بردار در منطقه مورد مطالعه و 68 کارشناس متخصص در طرح است. نتایج تحقیق، نشان می دهد که در بعد تکنولوژی بین کارشناسان و بهره برداران در مورد میزان موفقیت طرح همبستگی وجود دارد که میزان ضریب همبستگی بعد تکنولوژی 641/0 است.