کاربرد مدل موریس در طبقه بندی و تحلیل توسعه یافتگی بیابان زدایی در سطح شهرستان های استان یزد

شناخت شاخص های موثر در بیابان زدایی و تعیین سطوح توسعه یافتگی این شاخص ها در واحدهای مطالعاتی به منظور کاهش نابرابری های منطقه ای و تنظیم برنامه های مناسب توسعه ای، متناسب با شرایط و امکانات هر منطقه ضرورتی اجتناب ناپذیر است. بدین منظور این پژوهش با هدف تعیین سطوح توسعه یافتگی شاخص های بیابان زدایی با استفاده از مدل موریس در سطح شهرستان های استان یزد انجام پذیرفت؛ همچنین با بهره گیری از شاخص ویلیامسون به تعیین میزان اختلاف و پراکندگی شاخص ها در سطح شهرستان ها پرداخته شد و درنهایت نتایج سطح بندی شهرستان ها بر مبنای کل شاخص ها در قالب نقشه ی پهنه بندی توسعه یافتگی ارائه شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که شهرستان های اردکان، طبس و بافق به ترتیب با درجه توسعه یافتگی 45/66، 92/64 و 05/59 از وضعیت مناسبی برخوردارند و شهرستان های یزد، تفت و مهریز از محروم ترین شهرستان ها از این نظر می باشند؛ بنابراین پیشنهاد شد که درفرآیند بودجه بندی و برنامه ریزی توسعه ی آتی شهرستان ها از نظر بیابان زدایی، نتایج و رتبه بندی بدست آمده مورد توجه قرار گیرد.