توسعه شاخص کیفیت آب با استفاده از روش انتروپی (مطالعه موردی: رودخانه جاجرود)

رودخانه ها همواره به عنوان منابع مهم تامین آب آشامیدنی و کشاورزی مورد توجه جوامع انسانی قرار گرفته اند. امروزه بر همگان ثابت شده است که کیفیت آب علاوه بر کمیت آن دارای اهمیت زیادی می باشد. کیفیت آب های سطحی در هر منطقه تا حد زیادی به ماهیت و وسعتی از فعالیت های صنعتی، کشاورزی و دیگر فعالیت های انسانی در حوزه بستگی دارد. ارزیابی کیفیت آب می تواند به عنوان اساس تصمیم گیری های مدیریتی برای کاهش و به حداقل رساندن خطرات زیستی و بهینه سازی عملیات اصلاحی به شمار رود. بنابراین در این مقاله، از روش وزن دهی انتروپی برای تدوین شاخص کیفیت آب رودخانه جاجرود واقع در شهرستان شمیرانات استفاده شد. در این مطالعه برای ارزیابی اطلاعات و داده های 14متغیر کیفی ماهانه آب برای یک دوره 10ساله (1380- 1389) استفاده شد. قبل از شروع تجزیه و تحلیل داده ها، روابط بین پارامترها با استفاده از همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت. سپس با تشکیل ماتریسی از داده های استاندارد، وزن هر پارامتر تعیین و مهم ترین پارامترهای اثرگذار بر رودخانه جاجرود تعیین شدند. در پایان، بهترین و پایین ترین ایستگاه ها از نظرکیفیت آب با استفاده از دو روش شاخص کیفیت آنتروپی و شاخص کیفیت منابع آب ایران مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با توجه به تفاوت پارامترهای وزن دهی شده در دو شاخص کیفی موردنظر، میزان رتبه و وزن متغیرها نیز متفاوت است. مقایسه نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد که بهترین و بدترین ایستگاه ها از نظر کیفیت آب در دو شاخص کیفیت انتروپی و شاخص کیفیت منابع آب ایران نیز با کمی اغماض مشابه هستند؛ همچنین نتایج برآمده از این مطالعه نشان داد که روش شاخص کیفیت آب، ابزاری موثر برای ارزیابی وضعیت آب است.