شیوع چاقی و اضافه وزن در دانشجویان دانشکده پزشکی

بررسی های اخیر حاکی از افزایش شیوع هشداردهنده چاقی در سراسر جهان می باشد. با توجه به افزایش آمار چاقی، اضافه وزن و چاقی شکمی در جامعه ایرانی و ارتباط این عارضه با شیوه زندگی و ساختارهای اجتماعی و شغلی، بررسی وضعیت شاخص های تن سنجی و میزان شیوع آن ها جهت انجام مطالعه ها و تحقیق های بعدی ضروری به نظر می رسد. هدف از انجام این تحقیق بررسی میزان شیوع چاقی، اضافه وزن و چاقی شکمی در دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود.
در این مطالعه توصیفی، 215 نفر دانشجوی شاغل به تحصیل در رشته ها و مقاطع مختلف دانشکده پزشکی دانشگاه اصفهان به طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. علاوه بر تکمیل فرم اطلاعاتی مشخصات آنتروپومتریک آنان طبق پروتکل استاندارد اندازه گیری شد.
در این مطالعه مشخص شد که صفر درصد دختران و 88/5 درصد پسران دچار اضافه وزن (kg/m2 25 > Body mass index یا BMI)، صفر درصد دختران و 92/3 درصد پسران دچار چاقی (kg/m2 30 BMI >) و 31/5 درصد دختران و 95/4 درصد پسران دارای چاقی شکمی بودند. درصد افراد بدون این عارضه در دو گروه دختران و پسران اختلاف کمی داشت (7/52 در برابر 3/47 درصد). این شیوع ها با افزایش سن و سابقه فامیلی نسبت مستقیم داشت.
در این مطالعه شیوع اضافه وزن، چاقی و چاقی شکمی تفاوت چندانی در گروه های مختلف سنی، جنسی و حتی بر اساس سابقه فامیلی نداشت. پیشنهاد می گردد که عوامل خطر بروز چاقی، اضافه وزن و چاقی شکمی و عوامل موثر بر آن در مطالعه های آینده مورد بررسی قرار گیرد.