تحلیل فقهی - اقتصادی اختیار فروش گواهی سپرده سرمایه گذاری به عنوان یکی از مشتقات پوشش ریسک نقدینگی در بانکداری اسلامی

مهم ترین دارایی های جاری هر بانک وجوه نقد است. وجود وجه نقد انعطاف پذیری مالی بانک و نبود آن ریسک نقدینگی بانک را افزایش می دهد. به طورکلی علل پدید آمدن ریسک نقدینگی در دو مورد، برداشت سپرده ها توسط سپرده گذاران و تعهدهای خارج از ترازنامه خلاصه می شود. از آنجا که بازپس گیری گسترده سپرده ها توسط مشتریان، بانک را با ریسک ورشکستگی مواجه می سازد و نگهداری بیش از نیاز وجوه نقد نیز سود دهی بانک را کاهش می دهد، به کارگیری ابزارهای پوشش ریسک نقدینگی برای بانک بسیار ضروری است. این مقاله با معرفی «اختیار فروش گواهی سپرده سرمایه گذاری» به عنوان ابزار پوشش ریسک نقدینگی و با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی و نیز تحلیلی استنباطی، به بررسی فقهی این ابزار می پردازد. نتایج مقاله نشان می دهد که مطابق موازین فقه امامیه، قرارداد اختیار فروش گواهی سپرده سرمایه گذاری، قراردادی صحیح است و به کارگیری آن در بانکداری اسلامی مانعی ندارد.