رابطه اختلال استرس پس از سانحه با سبک های دفاعی روانی در بیماران سوختگی

بازماندگان سوختگی با فرآیندهای دردناک و بدشکلی های ناشی از اثر زخم مواجه می شوند و اغلب مشکلات عمده ای را تجربه می کنند. هدف این پژوهش شناسایی روابط بین PTSD و سبک های دفاعی- روانی در بیماران سوختگی بود.
این پژوهش همبستگی مقطعی پس رویدادی در 90 بیمار بستری در مرکز سوانح سوختگی و جراحی ترمیمی ولایت رشت در سال 1390 انجام شد و 63 بیمار به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و وارد ژوهش شدند. از فرم مشخصات جمعیت شناختی، مقیاس اختلال استرس پس از سانحه می سی سی پی و پرسش نامه سبک های دفاعی برای جمع آوری داده استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار آماری spss 16 و با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد.
شدت سوختگی با بخش های سوخته بدن، PTSD، سبک دفاعی روان آزرده و رشدنایافته، همبستگی مثبت و با سبک دفاعی رشدیافته همبستگی منفی داشت. همچنین بخش های سوخته بدن با PTSD ارتباط مستقیم و PTSD با سبک رشدیافته ارتباط معکوس و با سبک های روان آزرده و رشدنایافته ارتباط مستقیم داشت. 7/17% واریانس PTSD از طریق متغیر سبک دفاعی رشدیافته، 3/44% از طریق متغیر سبک دفاعی روان آزرده و 73% از طریق متغیر سبک دفاعی رشدنایافته قابل پیش بینی بود.
بین شدت سوختگی، PTSD و سبک های دفاعی- روانی ارتباط وجود دارد.