بررسی نتایج بازسازی سورجیکال پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL)زانو با روش همسترینگ-آتوگرافت در بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای ارتش در سالهای 1389 تا 1390: مطالعه 64 مورد

بررسی کمی و کیفی بعد از عمل بیماران با پارگی رباط صلیبی قدامی زانو (ACL) که به طور ایزوله با روش همسترینگ – آتوگرافت بازسازی شدند. هدف پژوهش بررسی روش همسترینگ – آتوگرافت در بازسازی ACL با پایداری به خوبی روش پتلار تاندون ولی موربیدیتی کمتر است.
در این پژوهش توصیفی از نوع بررسی موارد 64 بیمار (62 مرد، 2 زن) 19 تا 48 سال با پارگی ACL از شهریور 1389 تا اسفند 1390 در بیمارستانهای فجر و 501 ارتش تحت بازسازی ACL به روش همسترینگ – آتوگرافت قرار گرفتند. همه بیماران از نظر شرایط قبل و بعد از عمل همسان بوده و توسط یک جراح عمل شدند. اطلاعات بیماران از طریق پرسشنامه و معاینات قبل و بعد از عمل جمع آوری شدند. ویزیتها در 3 و 6 ماه و 1 سال بعد از عمل بودند. بررسی ها شامل؛ زمان از لحظه تروما تا جراحی، آسیبهای همراه، خصوصیات ذهنی و عینی بودند.
متوسط زمان از لحظه تروما تا جراحی 3/9 ماه (بین 3 هفته تا 18 ماه) بود که از لحاظ آماری افزایش معنی داری نسبت به مطالعات مشابه داشت. آسیب مینیسکال همراه در 45 بیمار (31/70 %) بود که آن نیز از لحاظ آماری افزایش معنی داری نسبت به مطالعات مشابه داشت. آسیب همزمان غضروفی در 27 بیمار (18/42 %) وجود داشت. از لحاظ بازگشت به سطح فعالیت قبل از عمل، 80 % به وضعیت قبل از آسیب بازگشتند. سستی استاتیک بعد از عمل طی تست لاکمن در 50 نفر بیمار (12/78 %) > mm 8 در 12 بیمار (75/18 %) < mm 8 با سختی انتهایی و فقط در 2 بیمار (12/3 %) < mm 10 با نرمی انتها بود. در آخرین ویزیت بعد از عمل، بجزء 5 نفر، 59 بیمار (18/92 %) هیچ دردی در زانو نداشتند. ناپایداری قبل از عمل در تمام بیماران بود ولی بعد از عمل، فقط 2 بیمار ناپایداری داشتند. هیچ یک از بیماران هیچ محدودیتی در اکستنشن زانو نداشتند ولی محدودیت در فلکشن زانو فقط در 3 بیمار و در حد کمتر از 25 درجه بود. هیچ موردی از پارگی گرافت مشاهده نشد.
روش همسترینگ – آتوگرافت در بازسازی پارگی ACL در زنان و افراد جوان با ناپایداری افزایش یافته ولی با donor site morbidity کمتری همراه است.