کانونشنال و دیجیتالمقایسه دوز جذبی ارگان های هدف در رادیوگرافی لترال سفالومتری

به دلیل استفاده وسیع از رادیوگرافی لترال سفالومتری به ویژه در درمان ارتودنسی و جراحی ارتوگناتیک، تهیه رادیوگرافی هایی با بهترین کیفیت بصری به همراه کمترین دوز دریافتی به بیماران و پزشکان اهمیت ویژه ای دارد. بنابراین هدف از این مطالعه مقایسه دوز جذبی حاصل از رادیوگرافی خارج دهانی لترال سفالومتری Conventional و Digital در ارگان ها و نواحی حساس در ناحیه سر و گردن می باشد.
جهت انجام این مطالعه تجربی از نوع Cross-over از RANDO phantom سازمان انرژی اتمی و دوزیمترهای ترمولومینسانس TLD استفاده شد. دوزیمترهای TLD به شکل قرص به قطر 5/4 میلی متر و ضخامت 9/0 میلی متر و از نوع LiF: Mg، Cu، P (GR-200) بودند. دوز جذبی غدد تیروئید، پاروتید، هیپوفیز، تحت فکی، مغز استخوان راموس، عدسی چشم سمت راست و چپ فانتوم اندازه گیری گردید. در مجموع از فانتوم شصت بار رادیوگرافی تهیه شد. فانتوم سی بار با دستگاه کانونشنال (CRANEX Tome، Soredex) و سی بار با دستگاه دیجیتال (CRANEX D، Soredex) با عوامل تابشی پیشنهادی دستگاه تحت تابش قرار گرفت. 69 عدد دوزیمتر جهت تخمین دوز اندامها استفاده گردید که نه عدد از آنها جهت برآورد اشعه زمینه ای بود. از آزمون آماری T-test جهت تحلیل آماری استفاده شد.
میانگین دوز جذبی اندامها در روش کانونشنال 005/0 ± 04/0 میلی سیورت و در تکنیک دیجیتال 002/0 ± 01/0 میلی سیورت می باشد و میزان اختلاف دوز جذبی در تمامی ارگان های هدف به جز غده تیروئید (08/0= P) در بین دو روش Conventional و Digital از لحاظ آماری معنی دار بوده است. (01/0= P) به کارگیری سیستم تصویربرداری لترال سفالومتری دیجیتال کاهش دوز چشمگیری را در مقایسه با سیستم کانونشنال فیلم-صفحه نتیجه می دهد.