پیامد و عوارض جایگزینی کامل مفصل ران به روش غیرسیمانی پروگزیمال با استم های متخلخل در سالمندان

جایگزینی مفصل ران غیرسیمانی جایگزین مقبولی برای انواع سیمانی در بیماران جوان است، اما در افراد مسن تر هنوز هم بحث برانگیز است. هدف از این پژوهش ارزیابی پیامدهای بالینی و رادیوگرافی جایگزینی مفصل ران غیرسیمانی با استم های متخلخل پروگزیمال دربیماران65 ساله و بالاتر است.
پیامد و عوارض جایگزینی کامل مفصل ران به روش غیرسیمانی پروگزیمال با استم های متخلخل در سالمندان در این مطالعه تحلیلی- مقطعی 162 بیمار (173 ران) با میانگین سنی 8/3 ± 38/69 ساله (گستره سنی 65 تا 80 سالگی) بررسی شدندکه درسال های 88- 1383 درآنها جایگزینی مفصل ران غیر سیمانی فلز- پلی اتیلن انجام شده بود. سنجش پیامد عملکرد با «نمره لگن هریس» انجام شد. بیماران از لحاظ عوارض زودهنگام (ترومبوفلبیت اندام زیرین، دررفتگی، هماتوم و عفونت) و دیر هنگام (شل شدگی آسپتیک، دررفتگی و جراحی مجدد) در هفته های 3 و 6 و ماه های 3 و 6 و پایان یک سال پس از جراحی و سپس هر سال ویزیت شدند.
بیماران به طور میانگین به مدت 5/5 سال (گستره 1/3 تا 3/7 سال) پیگیری شدند. 6 مورد (5/3٪) عارضه زودرس (یک هماتوم، دو ترومبوفلبیت علامتدار و سه دررفتگی زودرس) و دو مورد دررفتگی تاخیری (1/1٪) مشاهده شد.تا پایان مدت پی گیری هیچ موردی از شل شدگی آسپتیک و استئولیز بروز نکرد. «نمره هریس لگن»قبل از جراحی 3/54 بود که در پی گیری یک ساله و نهایی به ترتیب به 6/84 و 8/87 رسید که از نظر آماری به طور معنی دار افزایش یافته بود.
جایگزینی مفصل ران با پروتزهای غیرسیمانی نسل جدید متخلخل در پروگزیمال و پلی اتیلن های مقاوم پوشاننده سطوح مفصلی در بیماران مسن بالای 65 سال در بررسی کوتاه تا میان مدت، افزون بر کم عارضه بودن، نتایج خوشنود کننده ای دارد.