سطح تعهد محیطی در هتل های شهر تهران

امروزه توسعهی پایدار گردشگری نه یک انتخاب بلکه یک ضرورت تلقی میشود. برای حصول به این مهم لازم است که هر یک از بازیگران نظام گردشگری کشور، متناسب با جایگاهشان به تعهدات خود در این زمینه ازجمله تعهدات محیطی عمل نمایند. هدف این مقاله تعیین سطح تعهد محیطی در تاسیسات اقامتی تهران و شناسایی عوامل تاثیرگذار بر گرایش مدیران این واحدها به اتخاذ ملاحظات زیست محیطی در این بخش از صنعت گردشگری است. برای این منظور از روش تحقیق توصیفی اکتشافی بهره گرفته شده است. جامعه آماری این تحقیق را مدیران ارشد هتلهای 1 تا 5 ستاره شهر تهران تشکیل میدهند. جهت تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی از روش های آمار استنتاجی ناپارامتریک نیز بهره گرفته شده است. یافته های تحقیق نشان داد که مدیریت محیطی در هتلهای مورد مطالعه را میتوان در چهار سطح تعهد محیطی طبقه بندی نمود. غالب هتلهای مورد مطالعه به لحاظ سطح تعهد محیطی در سطح یک صرفه «قرار میگیرند. همچنین طبق یافته های تحقیق بالا بودن «مهمترین انگیزه و» جویی در هزینه ها مانع اصلی در اجرای اقدامات محیطی» هزینه های اولیه راه اندازی و اجرای اقدامات مدیریت محیطی است. در این میان آنچه که با کسب سطح پیشرفته تعهد محیطی در برخی از هتلها ارتباط دارد، نوع مالکیت دولتی، بزرگی اندازه و ترکیب غالب گردشگران این هتلها میباشد.