بررسی شاخص های مدرس معنویت گرا در آموزش علوم پزشکی با تاکید بر آموزه های وحیانی

آموزش، همواره به عنوان مهمترین روش انتقال دانش و مهارت به فراگیران مورد توجه دانشمندان بوده است. گسترش کمی و کیفی دانش به خصوص در قرون اخیر، اهمیت مساله آموزش را بیشتر کرده است. معنویت گرایی می تواند باعث افزایش اثربخشی، سهولت در فرآیند یاددهی- یادگیری، و امنیت روانی در دانشجویان شود. هدف این مطالعه بررسی مهمترین شاخص های معنویت گرایی مدرس در فرآیند آموزش پزشکی، با رویکرد وحیانی است.
این پژوهش از نوع مطالعه مروری بوده و از روش تحلیلی و مفهومی استفاده شده است. بر اساس هدف تحقیق، اطلاعات لازم از منابع تفسیری جمع آوری و در ادامه بر اساس کلید واژه هایی چون: آموزش پزشکی، معنویت، قرآن جست و جو در بانک های اطلاعاتی از قبیلNoormags، Sid، Magiran صورت گرفت. سپس اطلاعات به دست آمده دسته بندی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
با بررسی آموزه های قرآن و حدیث معلوم شد که نگاه توحیدی به جهان و انسان از مهمترین مبانی معنویت گرایی هستند. برخی از شاخص های معنوی در یک مدرس علوم پزشکی، عبارتند از: برخورداری از قلب سلیم، نگاه معنوی به علم، تکلیف گرایی، احساس مسئولیت، اخلاص در آموزش، تواضع در برابر خدا و خلق، پاکی در گفتار، امانت داری، جهاد مستمر علمی، به روز بودن، احترام به مقررات آموزشی و اخلاق حرفه ای.
مدرس معنویت گرا، نگاه ویژه ای به علم، آموزش، دانشجو، حرفه استادی و علوم پزشکی دارد. وی آراسته به مجموعه ای از مهم ترین شاخص های معنوی- قرآنی پیش گفته است، و تمام رفتار های خود را در فضای آموزشی بر محور توحید، شریعت و اخلاق حرفه ای رقم می زند. و با این سرمایه معنوی- قرآنی می کوشد نقش خود را در عرصه آموزش و تربیت دانشجویان، بهتر و موثر تر به انجام برساند.