بررسی نظام های بهداشتی و درمانی توسط سازمان بهداشت جهانی who

در این گزارش نشان داده شده است که نظام های بهداشتی ایالات متحده آمریکا سهم بیشتری از تولید ناخالص ملی خود را در مقایسه با کشورهای دیگر در این زمینه به مصرف می رسانند، با توجه به عملکرد، ایالات متحده در بطن 191 کشور عضو رتبه سی و هفتم را دارا است. انگلستان فقط 6 درصد تولید ناخالص داخلی خود را در زمینه نظام های سلامت به مصرف می رساند و رتبه هیجدهم را دارد. کشورهای کوچک تر مانند سان مارینو، آندورا، مالتا و سنگاپور رتبه هائی نزدیک به ایتالیا را که در مرتبه دوم قرار دارد به خود اختصاص داده اند. به گفته دکتر گروهارلم براندلند مدیر امور عمومی سازمان بهداشت جهانی پیام اصلی این گزارش عبارت است از این که: بهداشت و سلامتی مردم تمام نقاط دنیا به عملکرد نظام های بهداشتی و درمانی حاکم بر آنها بستگی دارد. هنوز تفاوت زیادی بین عملکرد این نظام ها حتی آنهائی که سطح درآمد و هزینه هایشان یکسان است وجود دارد و برای تصمیم گیرندگان بسیار مهم است که دلایل اساسی را که در این مورد دخیل هستند را درک کنند تا بتوانند بهداشت و سلامتی مردم را بهبود بخشند. دکتر کریستوفر موری، مدیر برنامه های فراگیر در زمینه سلامتی و بهداشت سازمان ابراز می دارد: اگر چه در دهه گذشته پیشرفت و رشد قابل توجهی بدست آمده است در واقع تمام کشورها در حال استفاده از منابعی هستند که دسترسشان قرار دارد و این مسئله منجر به تعداد کثیری از مرگها و ناتوانی های قابل پیشگیری، رنج کشیدن های بی مورد، نابرابری، ظلم و نبود قوانین پایه و مشخص برای سلامتی بهداشت می شود. در گزارش آمده است که در همه جا علت اصلی شکست نظام های بهداشتی و درمانی، فقر است و فقرا با از دست دادن توان مالیشان، فقیر تر می شوند. دکتر براندلند می گوید: فقرا با توجه و احترام کمتری درمان می شوند و قدرت انتخاب محدودی برای دریافت خدمات دارند، خدماتی که به آنها ارائه می شود نیز ار مطلوبیت و کیفیت پائین تری برخوردار است و زمانی که برای سلامتی و درمان خود مبالغی را مستقیما از جیبشان پرداخت می کنند، در واقع فقیرتر می شوند. گزارش مذکور دلایل شکست بسیاری از سیستم های بهداشتی را بدین شرح توضیح می دهد: بیشتر وزارتخانه های بهداشت در دنیا بر روی بخش دولتی تمرکز می نمایند و اغلب در جهت توسعه بخش خصوصی خدمات بهداشتی و درمانی اقدام های تشویقی انجام نمی دهند. در بسیاری از کشورها پزشکان بطور همزمان در بخش خصوصی و دولتی کار می کنند و این بدین معناست که درآمد بخش دولتی به عنوان کمک هزینه برایشان محسوب می شود. بسیاری از کشورها برای جلوگیری از ایجاد بازار سیاه در بخش بهداشت و درمان با شکست مواجه می شوند. (بازار سیاه جایی است که رشوه خواری، تباهی و فساد گسترش یافته و سایر فعالیتهای غیر قانونی و نامشروع نیز بطور واضح خودنمائی می کنند. بازار سیاه از عملکرد سوء خود نظام های بهداشتی ایجاد می شود و در واقع درآمد پایین کارکنان این سیستم ها، باعث تحلیل و تخریب نظام می گردد. اکثر وزارتخانه های مسئول در امر بهداشت و درمان در اجرای قوانین و مقرراتی که خود وضع نموده اند و مردم موظف به رعایت آنها هستند شکست می خورند. دکتر جولیوفرانک، مدیر اجرائی شواهد و اطلاعات سیاستهای سازمان بهداشت جهانی می گوید: با استفاده از یک راهنمایی تفصیلی و تطبیقی راجع به اینکه چه کارهائی باید انجام شود و چه کارهائی نباید انجام شود، ما می توانیم به کشورها کمک کنیم تا از یکدیگر بیاموزند و بدین ترتیب عملکرد سیستم های بهداشتی و درمانی خود را بهبود بخشند.