زخم بللوس و بررسی بالینی و آسیب شناسی آن در اهواز

زخم بللوس که در نوشتجات لاتین بدان درماتیت پدروس گفته می شود، یک بیماری حاد اریتماتو وزیکولو بولوس است که به دنبال تماس با ترشحات گونه های بند پایان از جنس پدروس و از رده coleopteran ایجاد می شود. این بیماری به وفور در میان ساکنین مناطق جنوب - غربی کشور و در طی فصلهای بهار و اوایل تابستان دیده می شود.
این مطالعه به منظور تعیین گونه ایجاد کننده ضایعات پوستی در خوزستان و بررسی بالینی و آسیب شناسی ضایعات زخم بللوس در مراحل مختلف بیماری طراحی شد.
روش اجرا: در طی سه ماه از دهم فروردین تا دهم تیرماه 1378، 72 بیمار با اریتم، وزیکول، تاول، پاسچول، نکروز و یا مجموعه ای از چند و یا همه این علامات به درمانگاه پوست دانشگاه علوم پزشکی اهواز مراجعه و از لحاظ بالینی شک ابتلا به زخم بللوس (درماتیت پدروس) را داشتند. بیماران از لحاظ یافته های بالینی بررسی و از 19 بیمار نیز نمونه بررسی آسیب شناسی انجام شد. تمام بند پایانی که بیماران و یا خانواده آنها به عنوا عامل بیماری معرفی می کردند برای تعیین گونه مسوول روی پوستمان له می شدند.
زخم بللوس به دنبال تماس با ترشحات یک گونه از رده coleopteran و با نام پیشنهادی Paederus Ramtinus ایجاد می شد. 3-2 روز پس از تماس با بند پا واکنشی بی درد و بدون خارش و به صورت اریتم و وزیکول نمایان شد، که به تدریج به تشکیل نکروز و تاول منجر می شد. یافته های آسیب شناسی نیز متفاوت بوده و گستره ای از اسپونژیوز تا تخریب کامل اپیدمر وبالای درم را شامل می شد.
زخم بللوس به دنبال تماس با ترشحات گونه Paederus Ramtinus و در صورت له شدن و یا کشیده شدن روی پوست ایجاد می شود. این درماتوز علیرغم ظاهر حاد وهراس انگیز خوش خیم است و به جز تیرگی پس از التهاب پیامد دیگری ندارد.