عقرب زدگی توسط عقرب گادیم: عوارض و درمان با نگاه ویژه به پادزهر درمانی

عقرب زدگی یکی از مشکلات اساسی پزشکی و اجتماعی در بسیاری از کشورهای منطقه نیمه استوایی و استوایی از جمله خاورمیانه می باشد. در ایران بیشترین آمار عقرب زدگی در حدود 60% مربوط به استان خوزستان می باشد. در یک گزارش از 21000 مورد عقرب زدگی 12% مربوط به عقرب گادیم بوده. این درحالی است که 95% از مرگ و میرهای عقرب زدگی در اثر گزش با این عقرب گزارش شده است. برخلاف عقربهای دیگر نیش این عقرب ایجاد درد نمی کند. بلکه بعد از مدتی محل گزش دچار تورم شده که قابلیت نفوذ را دارا می باشد. در بسیاری از موارد با نکروز در محل گزش همراه بوده و به نظر میرسد توکسینهای عصبی در زهر این عقرب نقش مهمی را ایفا نکنند. از آنجا که زهر این عقرب دارای خصوصیت سیتوتوکسیک می باشد بر روی سیستم کلیوی و خون به صورت هم زمان تاثیر سمیت داشته و باعث عوارض خونی و کلیوی در مصدومین می نماید. مطالعات فارماکوکینتیک نشان می دهند که تزریق عضلانی پادزهر عقرب برای خنثی نمودن زهر بی تاثیر بوده و با اینکه یکی از گزارشات حاکی از توزیع ضعیف اجزاء زهر عقرب گادیم در بدن می باشد اما از آنجا که در صورت بروز عوارض سیتوتوکسیک زهر این عقرب برگرداندن این عوارض توسط پادزهر عقرب عملا امکان پذیر نمی باشد لذا پیشنهاد می گردد پادزهر عقرب برای درمان مصدومین عقرب گزیده توسط گادیم از طریق داخل وریدی انجام گیرد. پادزهرهای با منشا F (ab) 2 به دلیل سرعت توزیع بافتی در بافتهای مختلف بدن و همچنین زمان طولانی ماندگاری در بدن به عنوان بهترین پادزهرها شناخته شده اند.