ارزیابی اثرات سطوح مختلف پروتئین خام بر قابلیت جوجه درآوری، وزن جوجه و پاسخ های ایمنی مرغان بومی خراسان

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین خام جیره غذایی بر عملکرد تولید مثلی و پاسخ های ایمنی مرغان بومی با استفاده از 300 قطعه مرغ بومی در ایستگاه خراسان رضوی و در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار، 5 تکرار و 10 مرغ در هر تکرار از سن 26 الی 50 هفتگی انجام شد. تیمارها بر پایه ذرت، گندم، جو و کنجاله سویا، حاوی سطوح مختلف پروتئین خام شامل 5/17، 16، 5/14، 13، 5/11 و 10 (درصد جیره) بود. نتایج نشان داد که وزن اولیه جوجه و نسبت وزن جوجه به تخم مرغ از شروع دوره تا سن 50 هفتگی با افزایش سطح پروتئین خام تا 16 درصد افزایش معنی داری یافت و بعد از آن در سطح 5/17 درصد کاهش معنی داری را نشان داد (05/0P<). بالاترین قابلیت جوجه درآوری (76/85) در تمام دوره ها مربوط به تیمار 5/17 درصد پروتئین بود (05/0P<). بررسی نتایج پاسخ های ایمنی نشان داد که تیمار حاوی 5/17 درصد پروتئین خام، بالاترین عیار پادتن بر علیه SRBC و همچنین تیترهای IgG و IgM را نشان داد (05/0P<). اما در بررسی پاسخ های ایمنی وابسته به سلول، بالاترین پاسخ ایمنی سلولی مربوط به تیمار حاوی 16 درصد پروتئین بود (05/0P<). به طورکلی عملکرد تولیدمثلی و پاسخ ایمنی همورال مرغان بومی با افزایش سطوح پروتئین خام افزایش یافت.