پیوند اتوگرافت تخمدان موش سوری نابالغ پس از انجماد شیشه ای

بررسی مرفولوژی و تکوین فولیکولهای بافت تخمدان موش سوری نابالغ پس از انجماد شیشه ای و پیوند اتوگرافت آنها بدین منظور، تخمدانهای موشهای سوری نژاد NMRI با سن 3 هفته از بدن خارج و در محلول DMEM حاوی فایکول 70، ساکارز، استامید و اتیلن گلیکول آبگیری و سپس در ازت مایع غوطه ور و منجمد شدند. بعد از ذوب در محلول یک مول ساکارز در DMEM و محیط تازه شسته شده و به تعادل رسیدند. نمونه هایی از بافتهای تخمدان منجمد شده و نشده و تست سمیت از لحاظ مرفولوژی مطالعه شدند و تعدادی دیگر از این بافتها به داخل صفاق همان جانور پیوند اتوگرافت شدند. 4 هفته پس از پیوند، جانوران به طریق جابجایی مهره های گردنی کشته شده و نمونه های پیوندی و شاهد دست نخورده برداشته شدند. پس از فیکس نمونه ها و تهیه برشهای میکروسکوپی رنگ آمیزی شده به روش H&E مرفولوژی فولیکولها بررسی و شمارش آنها انجام شد.
هیچ اختلاف معنی داری از نظر درصد فولیکولهای سالم در تخمدانهای نابالغ منجمد شده، تست سمیت و شاهد مشاهده نشد. 4 هفته پس از پیوند، درصد فولیکولهای سالم در گروه های شاهد دست نخورده و منجمد و پیوند شده اختلاف معنی دار داشت (P<0.014) و به ترتیب 18/98 درصد، 33/89 درصد و 54/91 درصد بود. همچنین در گروه انجمادی و پیوندی اندازه کلی بافت کوچکتر از گروه شاهد بود و به عبارتی بافت تخمدان پس از پیوند تحلیل رفته بود و بخشی از بافت تخمدان به شکل بافت فیبروز با تجمعات چربی بود. بافت در نمای کلی حاوی فولیکولهایی در مراحل مختلف تکوینی بود که اکثرا در سطح قشری تخمدان قرار داشتند. حتی در بعضی از نمونه ها جسم زرد نیز مشاهده شد.
در مجموع می توان گفت که این روش، برای حفظ و نگهداری تخمدانهای نابالغ روشی مفید و کارآمد است و پس از پیوند، در بافتهای منجمد شده، فولیکولها تکوین خوبی داشتند، در این خصوص نیاز به بهبود شرایط تکوین فولیکولی با تمهیداتی از جمله تغییر محل پیوند ضروری به نظر می رسد.