پرستاران انگیره ساز یا سرکوب گر انگیزش در مسیر یادگیری بالینی دانشجویان پرستاری

بالین، مهم ترین عرصه برای آشنایی بیشتر دانشجویان پرستاری با قلمرو تازه ای است که بعدها عمر حرفه ای خود را در آن خواهند گذراند. پرستاران نقش چشمگیری را در ایجاد این شناخت دارند. هدف از این مطالعه تبیین درک دانشجویان و مربیان از نقش پرستاران در انگیزش یادگیری بالینی دانشجویان پرستاری است. در این مطالعه با لحاظ کردن اخلاقیات پژ‍وهش شانزده دانشجوی پرستاری و چهار مربی پرستاری از دانشگاه های علوم پزشکی تهران و زنجان مورد مصاحبه نیمه ساختارمند قرار گرفتند. داده های به دست آمده از این مصاحبه ها پس از ضبط و نسخه برداری به روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. «گذار از چالش های حرفه پرستاری» و «بازتاب عملکرد پرستاران بر انگیزش یادگیری بالینی دانشجویان» به عنوان طبقات اصلی استخراج شدند که اولین طبقه اصلی سه زیرطبقه و دومین طبقه اصلی چهار زیرطبقه داشت. نتایج این پژوهش نشان داد که «دشواری ها و شیرینی های حرفه»، «شرایط فرهنگی و اجتماعی»، «بیماری سازمانی در انتصابات پرستاری و چیدمان پرستاران»، «عملکرد مبتنی بر دانش»، «اقتدار تصمیم گیری در برابر روتین زدگی»، «رعایت حقوق بیمار یا نقض حریم حقوقی» بیمار به طور غیرمستقیم بر انگیزش یادگیری دانشجویان تاثیرگذار بوده است. اما «ارتباط پرستاران با دانشجویان» به طور مستقیم بر انگیزش یادگیری دانشجویان اثرگذار بوده است. آگاهی پرستاران از میزان تاثیر خود بر انگیزش یادگیری بالینی دانشجویان می تواند در قطع چرخه معیوب تربیت پرستاران بی انگیزه بسیار حایز اهمیت باشد. همچنین بر پایه نتایج این پژوهش، ایجاد انگیزش در یادگیری بالینی دانشجویان پرستاری، نیازمند بهسازی شرایط حرفه پرستاری و توانمندسازی پرستاران است.