مطالعه کیفیت زندگی دانشجویان در یکی از دانشگاه های علوم پزشکی شمال شرق ایران

کیفیت زندگی به عنوان شاخص مهمی برای ارزیابی سلامت فردی، تصمیم گیری و قضاوت در مورد سلامت کلی جامعه و یافتن مشکلات اصلی در ابعاد گوناگون زندگی افراد است. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شاهرود انجام شد.
این پژوهش به شیوه مقطعی در سال 1390 انجام شد. در این مطالعه از پرسشنامه 26 سوالی کیفیت زندگیWHO استفاده گردید. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون کای- دو به کمک نرم افزار آماریSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میانگین سنی افراد مورد مطالعه 34/2±77/20 بود. 2/79% از افراد را دختران تشکیل می دادند. 7/22درصد دانشجویان بومی بودند. میانگین نمره ی کیفیت زندگی دانشجویان در حیطه های 4 گانه سلامتی شامل بعد سلامت جسمانی (4/2±2/14)، سلامت اجتماعی (2/3±1/14)، سلامت روانی (8/2±1/13) و سلامت محیطی (5/2±7/12) بود. رابطه معناداری بین کیفیت زندگی و جنس، مقطع تحصیلی، ترم تحصیلی، وضعیت تاهل، محل سکونت، فعالیت اقتصادی، تعداد افراد خانواده، رتبه تولد، در قید حیات بودن والدین مشاهده نگردید (05/0

نتیجه گیری

علاوه بر بومی گزینی دانشجویان در سطح دانشگاه ها، راه اندازی کلینیک های مشاوره در محیط دانشگاه و خوابگاه، برگزاری دوره های توجیهی و آموزشی در خصوص شیوه های زندگی در محیط های دانشجویی، افزایش امکانات و برنامه های ورزشی و تفریحی، می تواند سبب ارتقای سطح سلامتی دانشجویان و بهبود کیفیت زندگی آنان گردد.