مقایسه عملکرد، اجزای عملکرد و کیفیت دانه (مقدار روغن و پروتئین) دو رقم کلزا تحت تاثیر کاربرد خاکی سطوح مختلف نیتروژن و روی

به منظور ارزیابی اثر سطوح نیتروژن و روی بر عملکرد، اجزای عملکرد، کیفیت دانه و مقدار نیتروژن و روی دو رقم کلزا (Brassica napus L.)، آزمایشی به صورت گلخانه ای اجرا شد. در این پژوهش، دو رقم کلزا (طلایه و اپرا)، سه سطح نیتروژن (100، 200 و 300 میلی گرم در کیلوگرم) و سه سطح روی (صفر، 5 و 10 میلی گرم در کیلوگرم) در سه تکرار به کار رفت. نتایج نشان داد که تفاوت های معنی داری بین دو رقم در ویژگی های مورد مطالعه مشاهده شد. افزایش سطوح نیتروژن و روی به طور معنی داری ارتفاع گیاه، تعداد خورجین در گیاه، تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، روغن، کاه و کلش و ریشه و مقدار پروتئین را افزایش داد. مقدار روغن با کاربرد 100 میلی گرم در کیلوگرم نیتروژن بیشترین بود. سپس، در بالاترین سطح نیتروژن و روی به ترتیب کاهش و افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه، عملکرد روغن و درصد پروتئین با کاربرد سطح 300 میلی گرم در کیلوگرم نیتروژن و 10 میلی گرم در کیلوگرم روی به دست آمد. افزایش عملکرد دانه با افزایش تعداد خورجین در گیاه و تعداد دانه در خورجین رابطه داشت. کاربرد تیمارها، غلظت نیتروژن و روی را در دانه، کاه و کلش و ریشه کلزا افزایش دادند. برهمکنش نیتروژن و روی اثرهای معنی داری را بر بیشتر ویژگی-های مورد مطالعه کلزا نشان داد.