نقش عوامل جمعیتی و اقتصادی در ایجاد رفتار جمعی جوانان

این مقاله به دنبال بررسی نقش عوامل جمعیتی و اقتصادی در ایجاد رفتار جمعی جوانان شهر بوشهر است که براساس نظریه ساختارگرایی اسملسر تبیین می شود. اسملسر از جمله معروفترین جامعه شناسان در عرصه مطالعات رفتارهای جمعی است که در قالب رهیافت ساخت گرایی به تشریح این رفتارها پرداخته است. این پژوهش با استفاده از روش پیمایش و از طریق ابزار پرسشنامه انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه جوانان بین سنین 19 تا 35 سال شهر بوشهر می-باشد. تعداد 383 نفر جوان، از جامعه آماری به شیوه تصادفی سیستماتیک برای مطالعه انتخاب شدند. از اعتبار صوری برای روایی و آلفای کرونباخ برای پایایی ابزار پژوهش استفاده به عمل آمد و از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس برای آزمون فرضیات و تکنیک رگرسیون برای سنجش مدل پژوهش استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش، بین سن افراد(11/0-=r)، میزان درآمد پاسخگویان 10/0 و بین محرومیت نسبی 72/0 و رفتار جمعی جوانان رابطه شدید و معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از جدول نشان می دهد که بین محرومیت نسبی و رفتار جمعی جوانان رابطه شدید و معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از ضریب رگرسیون نشان می دهد که متغیرهای میزان محرومیت نسبی، وضعیت تاهل، جنسیت، وضعیت مسکن و وضعیت اشتغال به ترتیب میزان اهمیتی که در تبیین متغیر وابسته داشته اند وارد معادله شده و در مجموع 47 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین و توضیح کرده اند(47/0=R2).