پهنه بندی خطر سیلاب شهری با استفاده از GIS و فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی (مطالعه موردی: تهران)

شتاب شهرنشینی و روند رو به گسترش گرمایش جهانی اهمیت پرداختن به مسئله سیلاب های شهری را بیش از پیش نمایان می کند. تهران به تازگی تحت تاثیر سیلاب و خسارت های ناشی از آن قرار گرفته است. بارندگی با شدت بالا و رشد و توسعه بی رویه شهر و شبکه ناکارآمد زهکشی از دلایل اصلی این امر به شمار می روند. این تحقیق رویکرد کارآمدی را در ارزیابی خطر سیل تهران به کار می گیرد. هدف این مطالعه توسعه پهنه بندی خطر سیل شهری بر پایه آنالیز تصمیم گیری چندمعیاره و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) است. این مدل با استفاده از 5 معیار فاصله از شبکه زهکشی، تجمع جریان، شیب، ارتفاع و اراضی ساخته شده و ساخته نشده توسعه یافت. از روش فرایندتحلیلسلسلهمراتبی فازی (Fuzzy AHP) باکلی به مثابه یکی از کارآمدترین سیستم های تصمیم گیری چندمعیاره استفاده شد. در این روش برای مقایسه زوجی گزینه ها از اعداد فازی و برای به دست آوردن وزن ها و ارجحیت ها از روش میانگین گیری هندسی استفاده می شود، زیرا به سادگی به حالت فازی قابل تعمیم است. نقشه خطر نهایی با اعمال وزن های معیارها و هر یک از طبقه های آن ها در GIS به دست آمد. نقشه خطر سیل شهری نشان می دهد که آبراهه ها و حریم آن ها، همچنین نواحی مرکزی تا جنوب شهر بیشترین پتانسیل را برای سیل خیزی دارند.