مروری بر مدل های خطی تجاری سازی

شاه کلید دنیای امروز، خلق ارزش است. راهکار ورود به دنیای کسب و کار امروزی فناوری است و شاه کلید فناوری، تجاریسازی و ارزش افزوده ناشی از آن است. تجاریسازی، فرایند تبدیل فناوری های جدید به محصولات موفق تجاری است و در برگیرنده آرایه های مختلفی از فرایندهای مهم فنی، تجاری و مالی است که باعث تبدیل فناوری جدید به محصولات یا خدمات مفید میشود. به عبارتی تجاری سازی یافته های پژوهشی، حلقه اتصال فناوری و بازار است و تمرکز آن بر حلقه های انتهایی زنجیره ارزش است. از آنجا که به بازار رسانیدن یک محصول میتواند تضمین کننده موفقیت و بقای سازمان باشد، تجاری سازی دانش فنی به عنوان یک عامل حیاتی مطرح شده است. در سازمان های تحقیقاتی بدون تجاریسازی یک محصول، تحقیقات معنایی ندارد؛ زیرا بدون دستیابی به مشتریان خاص یک محصول، تولید و یا انجام آزمایش در مورد یک ایده بی فایده به نظر میرسد. جهت به کارگیری مفهوم تجاری سازی در سازمانها، لازم است با مدلهای آن آشنا شویم. در یک تقسیم بندی، مدلهای تجاری سازی به دو دسته مدلهای خطی و کارکردی دسته بندی میشوند. با توجه به اهمیت مدلهای خطی، در این مقاله پس از بررسی مفهوم تجاری سازی، مهمترین مدلهای خطی تجاری سازی را بررسی خواهیم نمود. مدلهای خطی که در این مقاله بررسی شده اند عبارتند از مدل گلداسمیت، مدل کوکوبو، مدل کوپر (مدل مرحله-دروازه)، مدل راثول و زیگفیلد، مدل اندرو و سرکین، مدل جولی و مدل یونگ- دوکلی.