جذب زیستی فلز نیکل از محلول آبی به وسیله باکتری

فلزات سنگین به دلیل پایداری زیاد در محیط و حضور مقادیر بالایی از آنها در پساب کارخانجات از مهمترین آلاینده های زیست محیطی به شمار می روند.بنابراین تصفیه پساب کارخانجات قبل از استفاده مجدد از آن ها ضروری می باشد.فلزات سنگین حتی در مقادیر بسیار کم اثرات نامطلوبی در محیط ایجاد می کنند. تیمار زیستی که توسط مواد زیست شناختی مانند قارچ، مخمر، باکتری و جلبک انجام می شود به دلیل داشتن مکانیزم های جذب، کمپلکس شدن با سطح سلول، تعویض یونی و رسوب همچنین مزایایی از قبیل مقرون به صرفه بودن، پائین بودن حجم لجن بیولوژیکی و شیمیایی دفعی، راندمان بالا، قابلیت احیا مواد زیستی و بازیافت فلزات سنگین بیش از سایر روش ها مورد توجه قرار می گیرد.در این پژوهش از گونه های سودوموناس Pseudomonas sp. که از طرف شهرک صنعتی ایلام جدا شده، به عنوان جاذب زیستی برای جذب فلز سمی نیکل در راکتور استفاده شده است.بیشته جذب نیکل بوسیله Pseudomonas، اثر مدت زمان تماس، اثر PH محلول فلزی و تکرارپذیری مورد مطالعه قرار گرفته است.داده های ایزوترم جذب از معادله لانگموئیر پیروی کرده است، بیشینه میزان جذب در حدود 6/44 میلی گرم بر گرم وزن خشک توده سلولی بوده و زمان تعادل در حدود 5 دقیقه بوده است.همچنین اتیلن دیامین تترا استیک اسید بهترین عامل جداکننده فلز از باکتری شناخته شده است.در این تحقیق مشخص شد که Pseudomonas به عنوان جاذب زیستی مناسبی برای نیکل می باشد.